عدم پذیرش اسارت واژگانی بررسی جنون آنتونن آرتو از منظر روانشناسی لکانی

آنتونن آرتو، این نویسندۀ پر آوازۀ ادبیات فرانسه، هرگز حاضر نشد حقیقت محض وجودی خود را، که در قالب ساختارهای از پیش تعریف شده نمی­گنجید، دستخوش رخوت و نسیان عادات ببیند. او هرگز سر تعظیم در مقابل « نام پدر» فرود نیاورد تا به جای اسارت در زنجیر واژه گان زبان حاکم، دچار « درد ـ لذتِ » گفتنِ حقیقتی باشد که گفتنی نیست. « نام پدر» یا همان دال بنیادینی که ساختار ذهنی هر سوژه بر آن استوار میگردد تا معنای بودن میسر گردد، در ذهن آنتونن آرتو جای خود را به حفره ای فراخ می­دهد، خلأی پر رمز و راز، سرشار از حسی از بودن که منحصر به فرد و بی­مثال است. این مقاله می­کوشد تا به کمک نظریه­های روانشناسی لکان پدیدۀ خلأ نام پدر و جنون ناشی از آن را در آثار آنتونن آرتو بررسی نماید.